Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wydał kolejny, korzystny wyrok dla opiekunów osób niepełnosprawnych. Dotyczy on zaskarżenia decyzji Prezydenta Miasta Łodzi.
Postępowanie w sprawie zawieszone zostało z uwagi na toczące się równolegle postępowanie sądowe w przedmiocie ustalenia prawa wnioskodawczyni do zasiłku dla opiekuna w związku z opieką nad niepełnosprawną matką.
Z akt sprawy wynika, iż M.K. w dniu 7 sierpnia 2014 roku złożyła wniosek o ustalenie prawa do zasiłku dla opiekuna w związku z opieką nad matką, a następnie – wobec nieuwzględnienia jej wniosku – skargę do sądu administracyjnego. W związku z tym Prezydent Miasta Ł. zawiesił postępowanie do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia sprawy przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi.
Zdaniem Kolegium, ostateczny wynik prowadzonego przed sądem postępowania ma wpływ na prawo do wnioskowanego obecnie świadczenia pielęgnacyjnego, bowiem nie przysługuje ono osobie, która ma ustalone prawo do zasiłku dla opiekuna.
W zażaleniu strona wskazała, iż postępowanie sądowe się już zakończyło, a rozpatrzenie sprawy nie zależy od prawomocnego rozstrzygnięcia skargi przez sąd administracyjny. Odnosząc się do tych kwestii Kolegium wyjaśniło, że wyrok Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Łodzi z dnia 26 marca 2015 roku, sygn. akt: II SA/Łd 74/15 nie jest prawomocny, ponieważ w dniu 25 maja 2015 roku organ złożył skargę kasacyjną.
W skardze na powyższe postanowienie M.K. wnosząc o uchylenie postanowień organów obu instancji, wskazała na naruszenie:
- art. 7 w zw. z art. 77 i 80 K.p.a. poprzez brak dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli, a w konsekwencji przyjęcie, że rozpoznanie sprawy zależy od uprzedniego rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez Naczelny Sąd Administracyjny, w sytuacji gdy obecnie skarżąca nie ma ustalonego prawa do zasiłku dla opiekuna,
- art. 97 § 1 pkt 4 K.p.a. poprzez nieuzasadnione przyjęcie, iż rozpoznanie sprawy zależy od uprzedniego rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez Naczelny Sąd Administracyjny, oraz
- art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. "b" u.ś.r. poprzez jego błędną wykładnię, a w konsekwencji pominięcie okoliczności, iż skarżąca nie ma ustalonego prawa do zasiłku dla opiekuna.
W ocenie autorki skargi, zaskarżone postanowienie jest błędne bowiem organ, w sposób sprzeczny z zasadą załatwienia spraw mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli, utrzymał w mocy postanowienie o zawieszeniu postępowania w sprawie ustalenia prawa do świadczenia pielęgnacyjnego. W związku ze złożoną przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. skargą kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 26 marca 2015 roku, sygn. akt: II SA/Łd 74/15, skarżąca nie ma ustalonego prawa do zasiłku dla opiekuna. Z informacji uzyskanych w Naczelnym Sądzie Administracyjnym przewidywany termin rozpoznania skargi kasacyjnej to 2017 rok. Do tego czasu skarżąca, w związku z brakiem uprawnień do zasiłku dla opiekuna, pozbawiona jest wszelkich środków do życia. W ocenie skarżącej, podstawą wydawania orzeczeń w postępowaniu administracyjnym winien być stan faktyczny z daty orzekania. Skarżąca nie tylko nie ma obecnie ustalonego prawa do zasiłku dla opiekuna, lecz w związku ze złożeniem skargi kasacyjnej przez SKO w Ł. długo nie będzie go również miała (oczywiście przy założeniu, że skarga kasacyjna będzie oddalona).
M.K. kwestionuje pogląd, iż rozpoznanie sprawy zależy od uprzedniego rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez Naczelny Sąd Administracyjny. Stanowisko to nie znajduje uzasadnienia prawnego, lecz pozostaje w sprzeczności z zasadami sprawiedliwości społecznej oraz działaniem organów na podstawie przepisów prawa, w sposób budzący zaufanie obywateli do władzy publicznej, jak również nie uwzględnia interesu społecznego i słusznego interesu obywateli.